نیمه شب مجله علمی هنری بهداشتی سرگرمی و فرهنگ و هنر نیمه شب یک مجله برای تمام سلیقه ها
کاشت مو یک راه تضمینی و سریع برای بهبود بخشیدن به ظاهر موهای خالی یا نامنظم محسوب می‌شود. امروزه تکنیک‌های کاشت مو نسبت به گذشته بسیار پیشرفته‌تر شده است. به طور معمول انتخاب روش کاشت مو با توجه به وضعیت شخصی و انتظارات فرد زیباجو مشخص می‌شود. اگر شما هم به دلایل مختلفی مثل وراثت، آلوپسی، بیماری، سوختگی و یا هر دلیل دیگری قسمتی از موهای خود را از دست داده‌اید و قصد کاشتن موهای از دست رفته را دارید، بهتر است که قبل از هر اقدامی با اطلاعات کامل درباره کاشت مو آشنا شوید.
کاشت مو چیست و چگونه انجام می‌شود؟
کاشت مو یا Hair transplantation یک عمل زیبایی دائمی برای پیوند زدن موها است. این فرایند با برداشت واحدهای فولیکولار مو از بانک مو و پیوند زدن آنها به ناحیه گیرنده مو صورت می‌گیرد. منظور از ناحیه گیرنده مو، موهای قسمت‌های پشتی و کنار سر است که از تراکم خوبی برخودار می‌باشند. همچنین موهای این قسمت در برابر ریزش و تغییرات هورمونی نیز مقاومت بالایی دارند. در واقع این فولیکول‌ها از موهای طبیعی موجود در پوست سر یا حتی بدن خود زیباجو گرفته می‌شوند.
بیشتر بخوانید : علت ریزش مو پشت سر در بانوان
به طور کلی برای برداشت فولیکول‌های مو از سر متقاضی، از دو روش جراحی و غیر جراحی استفاده می‌شود. حدود ۳ الی ۴ هفته پس از کاشت مو، موهای کاشته شده دچار ریزش شده و بعد از گذشت سه الی چهار ماه دیگر مجددا رشد می‌کنند. برای اینکه بتوان نتایج مطلوب و نهایی کاشت مو را مشاهده کرد، به ۹ تا ۱۲ ماه زمان نیاز است.
بانک مو چیست؟
در ابتدا باید بگوییم که ساختمان مو از سه قسمت پیاز مو، فولیکول و ساقه مو تشکیل شده است. به دسته‌های مو که در یک روزنه از سطح سر قرار دارند، فولیکولار یا گرافت مو گفته می‌شود. هر یک از این فولیکولارها به گرافت‌های تک یا چند تار مویی تقسیم بندی شده و دارای ۱ تا ۵ تار مو هستند. گرافت‌ها از هر نقطه بدن قابل برداشت هستند، اما موهای پشت سر برای کاشت مو پایدارتر هستند.
بانک مو قسمتی از بدن با تراکم موهای زیاد است و افراد متقاضی کاشت مو برای رسیدن به نتایج موفقیت آمیز، باید از بانک موی مناسبی برخودار باشند. همانطور که گفته شد، موهای پشت سر بهترین نوع بانک مو برای کاشت مو محسوب می‌شوند. اما اگر میزان کمبود موی زیباجو در حد طاسی باشد، پزشک مجبور به برداشت مو از سایر قسمت‌های بدن مثل موهای پشت یا سینه خواهد شد.
بیشتر بخوانید : علت ریزش مو در شقیقه ها و درمان سریع آن
یک بانک موی مناسب باید دو ویژگی داشته باشد، اول اینکه موهای مورد نظر از نقاطی برداشته شوند که آن قسمت به هیچگونه بیماری پوستی مبتلا نباشد. شرط دوم، قوی و سالم بودن فولیکول‌های مو می‌باشد. جالب است بدانید که اگر رنگ موهای قسمت ریش با موهای سر شباهت داشته باشند، می‌توان عمل کاشت مو را به کمک موهای موجود در قسمت ریش نیز انجام داد.
یا برای مثال موهای پشت گوش به علت ظریف بودن، یک بانک موی مناسب برای کاشت ابرو به شمار می‌روند.
برای شروع این عمل زیبایی، پزشک متخصص به جمع آوری اطلاعاتی درباره ضخامت، جنس مو، جنس پوست و… پرداخته و تکنیک مورد نظر خود را برای تعیین منطقه بانک مو و میزان برداشت فولیکول‌ها مشخص خواهد کرد.
رایج‌ترین تکنیک کاشت مو چیست؟
کاشت مو روش‌های گوناگونی مثل مینی گرافت، میکروگرافت و FIT دارد. اما امروزه از دو تکنیک کاشت موی FUE و FUT بیشتر از سایر روش‌ها استفاده می‌شود.
کاشتن مو با تکنیک FUT:
در این روش که با عنوان پیوند واحد نیز شناخته می‌شود، فولیکولارهای مو بعد از ایجاد برشی نوار مانند از پوست پشت سر یا همان بانک مو برداشته می‌شوند. این روش چیزی در حدود ۴ تا ۶ ساعت به طول می‌انجامد. سرعت بالای برداشت گرافت‌ها و کم بودن میزان خطای ناشی از جراحی، جزو مزایای این روش محسوب می‌شوند. تهاجمی بودن، دوران نقاهت طولانی و باقی ماندن جای زخم نواری در محل برداشت چند نمونه از معایب این تکنیک هستند.
بیشتر بخوانید : ریزش مو در وسط سر برای چیست ؟
کاشتن مو با تکنیک FUE:
در استخراج واحد یا FUE، هر واحد از مو به صورت تک به تک از بانک مو استخراج می‌شود. این روش بدون درد بوده و جزو روش‌های کم تهاجم به شمار می‌رود. از طرفی دیگر، کاشت مو با روش FUE نیازی به بخیه نداشته و محل برداشت مو در آن غیر قابل رویت است. البته لازم به ذکر است که مدت زمان کاشت مو با روش FUE نسبت به روش FUT طولانی‌تر است و به دلیل زمان‌بر بودن، برای افرادی با طاسی بسیار وسیع مناسب نمی‌باشد. مدت زمان کاشت مو در این روش بر اساس تعداد گرافت‌ها مشخص شده و بین ۶ ساعت تا ۲ روز متغیر است.
کاشت مو برای چه افرادی مناسب‌تر است؟
اگر دوست دارید بدانید که کاندیدای مناسبی برای کاشت مو هستید یا خیر، شرایط زیر را در مورد خود بررسی کنید.
کاندیداهای مناسب جهت کاشتن مو:
_افرادی با موهای نازک یا سر طاس
_کسانی که قسمتی از موهایشان را به خاطر آسیب‌های وارد شده به سر مثل سوختگی از دست داده‌اند.
_افرادی که از روش‌های درمانی دیگر مثل مصرف داروهای شیمیایی نتیجه‌ای نگرفته باشند.
_مبتلایانی که ریزش موی آنها در اثر مصرف دارو، درمان‌های پزشکی یا استرس اتفاق نیوفتاده باشد.
_زیباجویانی که از بانک موی کافی و سالم در بدن خود برخودار باشند.
بیشتر بخوانید :جدیدترین روش درمان ریزش مو در 2021
_افرادی که از سبک زندگی سالمی پیروی کرده و علاوه بر داشتن رژیم غذایی خوب، دوری از استرس و انجام ورزش را نیز در روتین روزانه خود قرار می‌دهند.
_آقایان و بانوانی که ریزش موی آنها به دلیل انجام عمل‌های زیبایی دیگری مثل لیفت صورت اتفاق افتاده باشد.
_افرادی که الگوی ریزش موی آنها متوقف شده باشد. ( برای مثال بهتر است آقایان تا ۲۵ یا ۳٠ سالگی از کاشت مو خودداری کنند. چرا که ریزش موی آقایان در دهه دوم زندگی اتفاق افتاده و تا مدتی ادامه پیدا می‌کند.)
_آقایانی که مدت زمان زیادی از طاس شدن آنها گذشته باشد و یا دچار الگوی طاسی تثبیت شده باشند.
کاشت مو به چه افرادی توصیه نمی‌شود؟
این درست است که کاشت مو نوعی جراحی زیبایی است، اما مانند هر عمل ترمیمی و زیبایی دیگر محدودیت‌هایی را برای متقاضیان خود تعیین می‌کند. به همین دلیل بهتر است که افرادی با شرایط زیر از کاشت مو خودداری کنند:
_اشخاصی که به دلیل استفاده از داروهای شیمی درمانی به ریزش مو دچار شده‌اند.
_زیباجویانی که از بانک موی کافی و قوی برای کاشت مو برخوردار نیستند.
_بانوانی که ریزش مو را در بخش گسترده‌ای از سر خود تجربه کرده باشند یا به عبارتی دیگر مبتلا به ریزش سرتاسری موی سر باشند.
_اشخاصی که به دیابت شدید مبتلا هستند.
_کسانی که از وسواس کندن موهای ابرو و صورت رنج می‌برند.
_مبتلایان به بیماری‌های پسوریازیس شدید، لوپوس، لیکن و پلان.
_افرادی که پس از آسیب دیدن پوست در اثر عوامل مختلف و یا عمل جراحی، دچار اسکار کلوئیدی شده باشند. ( کلوئید یا گوشت اضافه جای زخمی است که بیش از حد طبیعی رشد کرده و دارای برجستگی است)
_خانم‌هایی که در دوران بارداری یا شیردهی به سر می‌برند.
_بانوانی که به اختلالات هورمونی مانند تخمدان پلی کیستیک و تیروئید مبتلا هستند.
_بیمارانی که تحت شیمی درمانی یا پرتو درمانی هستند.
_افرادی که انتظارات غیر معقول و نابجا از عمل زیبایی کاشت مو داشته باشند.
_بیمارانی که از بیماری‌های عفونی و اختلالات انعقاد خون مثل ایدز یا سیفیلیس رنج می‌برند.
