آیا تک فرزند بودن در خانواده مشکلاتی در پی دارد؟

سوالی که برای بسیاری از والدین که تصمیم به داشتن تک فرزند گرفته اند، این است که مشکلات تک فرزندی چیست؟ آیا واقعا تک فرزندی مشکلاتی دارد؟ یا این موضوع افسانه ای بیش نیست؟

از اواسط قرن بیستم ،با توجه به افزایش هزینه های تربیت فرزندان و افزایش سن ازدواج زنان ، میزان زاد و ولد خانواده به شدت کاهش یافت. خانواده ها ممکن است به دلایل مختلفی از جمله: اولویت شخصی ، تنظیم خانواده ، مسائل مالی و عاطفی یا جسمی ، تمایل به سفر ، استرس در خانواده ، مزایای تحصیلی ، ازدواج دیر هنگام ، ثبات ، تمرکز ، محدودیت های زمانی ، تنها یک فرزند داشته باشند.

ترس از بارداری، سن بالا ، ناباروری ، طلاق و مرگ خواهر و برادر یا پدر و مادر. مرگ زودرس یكی از والدین نیز از جمله عواملی است که در تصمیم گیری مبنی بر تک فرزندی دخیل است. گفته می شود که بچه های تک، احساس نیاز به ارتباط و احساس تنهایی، بیشتر دیده می شود.

کودکانی که تک فرزندند، گاهی اوقات ،با ایجاد یک رابطه قویتر با خودشان یا یک زندگی فانتزی ذهنی شامل ارتباط با دوستان خیالی ، تنهایی را جبران می کنند. کودکانی که خواهر و برادرشان بسیار بزرگتر از آنها هستند، گاهی احساس می کنند که تک فرزند هستند.

در گذشته تحقیقات بسیاری بر روی کودکان تک فرزند صورت گرفته است. اساساً نتیجه گیری آن تحقیقات این بود که کودکان بدون خواهر و برادر لیستی طولانی از صفات منفی رفتاری دارند.

یک محقق در نتایج تحقیقات خود اذعان داشته است که تک فرزند بودن “خود یک بیماری است”. او با استفاده از دریافت های نظرسنجی تحقیقش نتیجه گرفته است كه كودكان تک فرزند، دارای “گرایش خاصی به برخی خصوصیات” هستند. و در نهایت این ایده را مطرح کردند که بچه ها در کنار خواهر و برادر، افراد بهتر و موفق تری خواهند بود.

ویژگی های سندرم تک فرزندی

هال این گونه کودکان را به عنوان افراد مخرب، خودخواه، خود  شیفته، بی تناسب، رئیس، ضد اجتماعی و تنها توصیف کرد.

کسانی که به این تئوری می پردازند ، معتقدند که  کودکان تک فرزند افرادی خودخواه شده اند زیرا آنها عادت کرده اند هر آنچه را که می خواهند از والدین خود بگیرند، از جمله توجه افراطی. اعتقاد این است که آنها به افرادی خودخواه تبدیل می شوند که فقط به خود و نیازهای خود فکر می کنند.

همچنین اعتقاد بر این است که عدم تعامل با یک خواهر و برادر باعث تنهایی و تمایلات ضد اجتماعی است.

بیشتر بدانید : اسم دختر ۱۴۰۰

گاهی این تأثیرات به بزرگسالی نیز منتقل می شود، افرادی که در کنار آمدن با همکاران مشکل دارند، یا نسبت به انتقاد حساسیت نشان می دهند و مهارت های اجتماعی ضعیفی دارند نمونه های تک فرزندی هستند که با مشکلات کودکی، پا به اجتماع گذاشته اند.

اما مساله تعجب آور این است که نتایج تحقیقات جدید، خلاف تحقیقات گذشته است و نتایج این تحقیقات نشان داده است که تک فرزند بودن لزوماً شما را از هم سن و سال هایتان متمایز نمی کند. و فقدان خواهر و برادر شما را به خودشیفتگی یا فرد ضد اجتماعی تبدیل نمی کند.

احتمالا  گسترش عصر ارتباطات در نتایج متفاوت این تحقیق بی تاثیر نبوده است. چرا که همه ی افراد چه تک فرزند چه چند فرزند در شبکه های اجتماعی حضور دارند و با فعالیت و مشارکت در آن احساس تنهایی نمی کنند و به عبارتی خلا های عاطفی خود را پر می کنند.

نتایج تحقیقات مشکلات تک فرزندی

محققان در 100 سال گذشته مطالعات زیادی را بر روی تک فرزندان و مشکلات تک فرزندی انجام داده اند. جالب است که نتایج متفاوت بوده است. اما از دهه 1970 به بعد به نظر می رسد که اکثر مطالعات مشکلات تک فرزندی را رد کرده اند. و گفته اند که هیچ تفاوتی بین کودکان بدون خواهر و برادر و کودکان چند خواهر و برادر وجود ندارد .

تنها تفاوت این است که کودکان تک فرزند بیشتر مورد توجه والدین خود قرار می گیرند که این موضوع همیشه منجر به خودمحوری یا خودخواهی نمی شود.

بیایید صادق باشیم – همه ما کودکانی را می شناسیم که خودخواه هستند و در عین حال خواهر و برادر نیز دارد. تفاوت دیگر این است که کودکان تک فرزند ممکن است پیوندهای محکم تری با والدین خود نسبت به سایر کودکان داشته باشند.

تونی فالبو در 40 سال گذشته تحقیقات زیادی در مورد کودکان انجام داده است و به عنوان یک متخصص در این زمینه اذعان می دارد که کودکانی که تک فرزند نیستند نیاز کمتری به پیوست دارند ، شاید به این دلیل که از محبت و ارتباطات گسترده محروم نبوده اند.

فالبو در یکی دیگر از بررسی های خود ، که 115 مطالعه را فقط بر روی کودکان انجام داده بود به این نتیجه دست یافت که کودکان تک فرزند ممکن است فقط از نظر شخصیت ، موفقیت و هوش از چندین گروه دیگر پیشی بگیرند.

و همچنین به این نتیجه دست یافت که این نوع کودکان ممکن است دارای دید مثبت کمتری نسبت به سایر کودکان باشند.

متخصصان در مورد سندرم تک فرزندی چه می گویند؟

بسیاری از روانشناسان اتفاق نظر دارند که عوارض سندرم تک فرزندی احتمالاً افسانه است.

نکته ای که باید به خاطر داشته باشید این است که تحقیقات هال که کودکان تک فرزند را بسیار بد توصیف کرده بود در زمانی انجام شده بود که افراد زیادی در مناطق روستایی زندگی می کردند. و در آنجا کودکان بیشتر در انزوا بودند.

شاید فقط بزرگسالان بودند که با آنها صحبت می کردند. و این انزوا به ویژگی های شخصیتی مانند رفتار ضد اجتماعی ، مهارت های اجتماعی ضعیف و خودخواهی منجر شده بود.

همچنین نتایج تحقیقاتی که بر روی کودکان تک فرزندی که در داخل مناطق شهری زندگی می کردند نشان داد که کودکان شهری از زمان تولد ، فرصتهای زیادی برای معاشرت با کودکان دیگر داشته اند اعم از: در پارک ها و زمین های بازی ، در مدرسه ، در طول فعالیت های فوق برنامه و ورزش و حتی به صورت آنلاین.

بنابرین اجتماعی شدن کودکان تک فرزند ، وابسته به روابط اجتماعی آنها با همسالانشان در محیط است و نه وابسته به وجود خواهر و برادر.

روانشناسان همچنین تصدیق می کنند که عوامل مختلفی در شکل گیری شخصیت کودک کمک می کند. و حقیقت این است که ، برخی از کودکان به طور طبیعی خجالتی ، ترسو ، درون گرا هستند و ترجیح می دهند خود را از دیگران دور کنند. صرف نظر از اینکه خواهر و برادر داشته باشند ، اینگونه خواهند بود و این اشکالی ندارد.

به نظر می رسد هر زمان که فرد تک فرزند، رفتار منفی ای را نشان می دهد ، دیگران سریع این را به سندرم  تک فرزندی نسبت می دهند.

در صورتی که ، این رفتارهای منفی مختص تک فرزندان نیست و این می تواند در میان فرزندان خانواده های پرجمعیت نیز رخ دهد.

بنابراین اگر فرزند کوچک شما خجالتی به نظر می رسد ، دیگر نیازی به تصور کمبود خواهر و برادر نیست – یا حتی تصویر اینکه آیا اصلاً مشکلی وجود دارد یا خیر.

بلکه این عامل، تنها می تواند بخشی طبیعی از شخصیت کودک شیرین شما باشد.