جدید ترین درمان های جای جوش و چاله های صورت

شیوع آکنه موضوعی آزار دهنده است علاوه بر آن آکنه میتواند آثاری را بر روی صورت و تمام نقاط بدن برجای بگذارد.
بسیاری از افراد می دانند که جای زخم ها یک یادآوری ناخواسته از یک وضعیت دردناک و آزار دهنده است.
با این حال، باید بدانید جای زخم های آکنه دائمی نمیباشد، زیرا برخی از داروهای خانگی و درمان های پزشکی می توانند آنها را از بین ببرند.
در این مقاله، با روش های مختلفی برای کمک به کاهش جای زخم های آکنه و داشتن پوستی سالم آشنا میشوید.

درمانهای خانگی:
داروهای مختلفی بدون نسخه در دسترس هستند که بسیاری از آنها می توانند به افراد کمک کنند تا آکنه خود را کنترل کرده و از آنها برای از بین بردن جای زخم استفاده کنند.

Salicylic acid (اسید سالیسیلیک)

سالیسیلیک اسید یک ترکیب طبیعی است که غالباً عنصری برای مراقبت پوست از شر آکنه است. سالیسیلیک اسید به پاکسازی آلودگی ، سلولهای پوست و… کمک می کند که منجر به خروج آکنه از منافذ پوست می شود.
همچنین به کاهش تورم و قرمزی پوست کمک می کند ،و ظاهر زخم را به حداقل میرساند.

Retinoids (رتینوئید):

برخی از رتینوئیدهای موضعی ممکن است به از بین بردن جای زخم های آکنه کمک کنند.
رتینوئیدهای موضعی از التهاب جلوگیری می کنند، ضایعات آکنه را کاهش می دهند و بازسازی سلول را تسریع میسازند.
با توجه به این نکته مهم که رتینوئیدها می توانند پوست را به آفتاب حساس کنند. کسانی که برای درمان آکنه یا آثار آن از رتینوئید استفاده می کنند، هنگام بیرون رفتن باید از کرم ضد آفتاب استفاده کنند.

Alpha hydroxy acids (اسیدهای آلفا هیدروکسی):

آلفا هیدروکسی اسیدها (AHA) می توانند به خلاص شدن از سلولهای مرده پوست و جلوگیری از مسدود شدن منافذ پوست کمک کنند.
پزشکان ممکن است AHA را برای درمان آکنه و کاهش ظهور جوش های آکنه توصیه کنند.
AHA نوعی اسید خفیف است که لایه خارجی پوست را خراشیده و پوست تازه و جدیدی را در زیر نشان می دهد.

Lactic acid (اسید لاکتیک):

اسید لاکتیک می تواند به عنوان یک لایه بردار ملایم برای از بین بردن سلولهای مرده پوست عمل کند. این ممکن است به کاهش ظاهر زخم کمک کند و بافت کلی پوست را صاف کند.
اسید لاکتیک همچنین ممکن است به روشن شدن جای جوش تیره کمک کند، اگرچه گاهی اوقات ممکن است باعث هایپرپیگمانتاسیون شود.
با توجه به این، بهتر است قبل از استفاده از آنها برای درمان جای آکنه، محصولی که حاوی اسید لاکتیک است را روی تکه کوچکی از پوست آزمایش کنید.
بسیاری از محصولات آکنه حاوی اسید لاکتیک هستند.
این ماده همچنین در سرکه سیب رقیق شده وجود دارد که باعث یک درمان طبیعی و مقرون به صرفه می شود.

درمان های طبیعی:
بسیاری از افراد از روش های طبیعی درمانی برای رفع زخم های آکنه استفاده می کنند ، اما علم پشت آنها مشخص نیست. برخی از آنها ممکن است باعث تحریک بیشتر یا سایر مشکلات شوند بنابراین افراد باید با احتیاط از آنها استفاده کنند.

درمان های خانگی که مردم به طور سنتی برای درمان زخم های آکنه استفاده می کنند عبارتند از:
روغن نارگیل
ژل آلوئه ورا
عسل خام
جوش شیرین
آب لیمو

درمان های پزشکی:
چندین درمان پزشکی برای کمک به کاهش آثار آکنه در دسترس است. یک متخصص پوست ممکن است بسته به نوع پوست و میزان زخم ، روش های مختلفی را توصیه کند.

درمان های پزشکی برای جای زخم های آکنه عبارتند از:
لایه بردارهای شیمیایی:
یک متخصص پوست می تواند نوعی لایه برداری را توصیه کند که برای نوع پوست، شدت آکنه و جای زخم شما مناسب باشد.
پزشکان در طی یک بررسی در سال 2017 در مورد درمان زخم های آکنه، دریافتند ن6 نفر از 10 شرکت کننده با استفاده از یک نوع خاص از لایه برداری شیمیایی به نام تری کلرواستیک اسید (TCA) حداقل 70 درصد بهبودی در زخم های آکنه خود پیدا کردند.
سایر لایه برداری های شیمیایی ممکن است تأثیر کمتری داشته باشند. به عنوان مثال ، 25 درصد از کسانی که از گلیکولیک اسید استفاده می کنند، هیچ گونه کاهش زخم مشاهده نکردند.
ممکن است لازم باشد فرد انواع مختلفی از لایه برداری را امتحان کند تا مشخص شود کدام یک برای آنها مناسب است.

تزریق:
تزریق کورتیکواستروئیدها در صورتی که فرد دارای زخم هایپرتروفیک یا کلوئید باشد، می تواند به درمان آثار آکنه کمک کند.
این درمان به طور معمول شامل یک سری تزریق است. یک متخصص پوست می تواند این تزریقات را هر چند هفته یک بار در مطب خود انجام دهد و نتایج را کنترل کند.
در برخی موارد ، متخصصان پوست توصیه می کنند از پرکننده های بافت نرم برای کاهش ظاهر زخم استفاده کنند.

پرکننده های پوستی:
متخصصان پوست ممکن است ماده پرکننده ای را انتخاب کنند که از محصولی با پایه کلاژن تشکیل شده باشد و این ممکن است به آزمایش آلرژی نیاز داشته باشد. در روش دیگر، برداشتن چربی از قسمت دیگر بدن برای استفاده ممکن است یک گزینه باشد.
آنها همچنین می توانند از پرکننده های تجاری دیگر مانند پلی متیل متاکریلات (PMMA) ، هیالورونیک اسید (HA) و پلی-ال- لاکتیک اسید (PLLA) استفاده کنند.
پرکننده های پوستی برای جای آکنه آتروفیک بهترین عملکرد را دارند، اما بسیاری از آنها موقتی هستند. درمان به طور معمول بین 6 تا 18 ماه طول می کشد.
برخی از گزینه های دائمی وجود دارد، که فرد می تواند با متخصص پوست خود در مورد آنها مشورت کند.

میکرونیدلینگ:
میکرونیدلینگ فرآیند قرار دادن سوزن های ریز در پوست اطراف جای آکنه برای تحریک بدن برای کلاژن سازی بیشتر است. این کلاژن با صاف کردن پوست ممکن است باعث کاهش زخم های آکنه شود.
در یک بررسی در سال 2017 ، روش میکرونیدلینگ 31 تا 62 درصد موثر واقع شده.
با این حال ، میکرونیدلینگ می تواند عوارض جانبی ایجاد کند. بسیاری از افراد پس از درمان دچار قرمزی، درد و التهاب می شوند، اما این اثرات با گذشت زمان فروکش می کنند.

لیزر درمانی:
لیزر درمانی بدون استفاده از مواد شیمیایی یا اسکراب سطح پوست را دوباره می سازد. بالاترین لایه پوست را از بین می برد تا سلولهای پوستی جوانتر در زیر آن آشکار شود ، که می تواند به کاهش ظاهر زخم کمک کند.
لیزر درمانی برای همه مناسب نیست ، زیرا موفقیت آن بیشتر به جای آکنه و نوع پوست او بستگی دارد.
این درمان همچنین ممکن است در برخی افراد به خصوص در افرادی که پوست حساس دارند تاثیر بد به جا بگذارد.

انواع جای جوش و آکنه :
گزینه های مناسب درمانی بسته به نوع زخم ایجاد شده در آکنه ممکن است کمی متفاوت باشد. سه نوع جای زخم وجود دارد:
زخم آتروفیک: این زخم ها به صورت تورفتگی های کوچک در پوست ظاهر می شوند. آنها زمانی ایجاد می شوند که پوست در فرآیند بهبود به اندازه کافی فیبروبلاست ایجاد نکند. فیبروبلاست ها سلول هایی هستند که نقش مهمی در ترمیم زخم وبازسازی کلاژن دارند.
جای زخم هایپرتروفیک: این موارد هنگامی ایجاد می شوند که پوست در اثر بهبود لکه آکنه ، فیبروبلاست زیادی ایجاد کرده و باعث ایجاد زخم برجسته شود.
اسکارهای کلوئیدی: اینها شبیهجای آکنه هیپرتروفیک هستند اما به طور معمول ضخیم تر از لکه های آکنه هستند. آنها معمولاً تیره تر از پوست اطراف آن هستند و می توانند قرمز یا قهوه ای باشند. اسکارهای کلوئیدی ممکن است علائمی مانند خارش یا درد ایجاد کنند.

خلاصه:
جای جوش ممکن است اعتماد به نفس را در بعضی از افراد کاهش دهند، اما لازم نیست که دائمی باشند.
بسیاری از افراد با استفاده از یک یا چند درمان خانگی موفق می شوند آن ها را از بین ببرند.