مدل لباس سنتی ایرانی زنان در شهرهای مختلف

در فرهنگ غنی ایرانی، هر کدام از استان‌ها و شهر‌ها رسم و رسومات مختلفی دارند که این رسم و رسومات به تمدن چند هزار ساله کشور عزیزمان ایران بازمی‌گردد. این رسم و رسومات و فرهنگ‌ها انواع مختلفی دارند که شامل نوع گویش، نوع غذا‌ها، برگذاری برخی از جشن‌ها و تفاوت نوع جشن گرفتن‌شان، نوع لباس و … می‌باشد. ما با مشاهده هر کدام از این فرهنگ‌ها می‌توانیم بفهمیم که آن شخص در کدام شهر ایران سکونت دارد و چه فرهنگ‌ها و رسم‌هایی دارد. سبک لباس در شهر‌های مختلف ایرا ن با ظرافت و دقت زیادی طراخی شده است که هر کدام از مناطق شمال تا جنوب و شرق تا غرب سبک‌های متفاوت و زیبایی خودشان را دارد که جداگانه برای مردان زنان دوخته می‌شود. در ادامه با ما همراه باشید تا درمورد لباس سنتی زنان ایرانی در شهر‌های مختلف با شما صحبت کنیم. پس این مقاله را از دست ندهید.

لباس سنتی ایرانی زنان

لباس محلی آذری

آذربایجان از قدیم تاکنون غنی از فرهنگ، هنر و زیبایی بوده است. این استان سالان پذیرای مسافران و گردشگران زیادی بوده و بین مردم به آب و هوای خوش و فرهنگی دیرینه معروف هستند. لباس استان آذربایجان قدیم در زندگی روزمره کاربرد زیادی داشت، اما اکنون این موضوع کمرنگ‌تر  شده و اغلب در آئین‌های مختلف به چشم می‌خورد. لباس محلی این استان نمادی از شجاعت و دلاوری است. این لباس‌ها پیام‌های مختلفی دارند که به عنوان مثال نشان دهنده وضعیت تاهل و سن است که در رقص آن پوشیده می‌شود. لازم به ذکر است که این لباس از قرن بیستم به بعد کاربرد خود را از دست داده و یک حالت مدرنیته به خود گرفته است. اما با این وجود این لباس در مناطق عشایی و روستایی مانند سابق مورد استفاده قرار می‌گیرد.

لباس‌ سنتی ایرانی زنان در این استان بانوان نیز تمام این ویژگی‌ها را داشته و لباس جوان‌تر ها با رنگ‌های شاد، دور دوزی‌ها و نقش نگار‌های زیبا و با پارچه‌ای از جنس ترمه و ابریشم می‌باشد. علاوه بر این، زنان در سن‌های پایین‌تر  استان کلاهی بر سر خود می‌ذارند که نام آن برک به معنا کلاه است. زنان با سن‌های بالاتر معمولا سر بندی روی روسری خود می‌بندند که به آن یایلیق گفته می‌شود. مردان این سرزمین خوش آب و هوا، کت‌های بلند بر تن کرده و کلاهی پشمی بر سر می‌گذارند.

لباس محلی کردی

پوشاک مردان و زنان این سرزمین به سه نوع تقسیم می‌شود که شامل تن‌پوش، سرپوش و پای افراز می‌باشد که هر کدام با توجه به فصل، نوع کار، معیشت و مراسم و جشن‌ها کاربرد متفاوتی دارند. گرچه پوشاک نواحی مختلف کردستان از جمله اورامان، سقز، بانه، گروس، سنندج، مریوان و … با هم متفاوت است، اما از لحاظ پوشش کامل بدن کاملا شبیه هم هستند. پارچه‌ها و نیز پای افزار مورد نیاز توسط بافندگان و دوزندگان محلی قبل از ورودی پارچه، کفش‌هایی خارجی و سایر محصولات داخلی به کردستان ساخته و بافته می‌شد. لباس‌های محلی کردی از قسمت‌های مختلفی تشکیل شده که هر کدام از این قسمت‌ها کاربرد خاص خودشان را دارد.

این لباس‌ها شامل :

پاتول : پاتول یک شلوار گشاد است که مردان  آن را می‌پوشند.

چوخه  و ملکی : نیم تنه‌های مختلفی هستند که کرد‌ها بر تن می‌کنند.

دستار : مردم شریف این استان پارچه ای به نام دستار بر سر خود می‌پیچند.

پیچ وکولار : کلاهی با همین نام است که با نقش نگار‌هایی زیبا بر سر می‌گذارند.

زنان این منطقه پوششی بسیار اصیل دارند. این پوشش از یک شلوار گشاد از جنس حریر پوشیده که به آن جافی گفته می‌شود. همچنین شالی بر کمر می‌بندند و نیم تنه‌ای به نام کلکه و همچنین کلاهی که کلاو نامیده می‌شود بر سر می‌گذاشتند. روسری زنان کرد با پولک‌هایی تزئین شده است. در پارچه این لباس‌ها معمولا از رنگ‌های شاد و جذاب استفاده شده است.

لباس محلی مردم استان گیلان

لباس سنتی ایرانی زنان در این استان لباس‌های محلی زنان گیلان شامل سه لخش شرق، غرب و مرکز تقسیم می‌شود. لباس شرق لباس قاسم آبادی، لباس غرب تالشی و لباس مرکزی گلان رسوخی نامیده می‌شود.

لباس استان گیلان شامل یک روسری زیرین که به آن مندیل گفته می‌شود و در قسمت پیشانی تعداد زیادی سکه دوخته شده‌اند. جلیقه این لباس به جلیقه‌های دیگر شباهت دارد و تنها تفاوت آن این است که تعدادی سکه برای نزئین روی آن دوخته شده. پیراهن لباس قاسم آبادی با نقاط مختلف گیلان تفاوت خاصی داشته و آن هم این است که جنس دامن آن از پارچه ساده و یا گل دار که روی آن نوار دوزی دوخته شده است. نمونه دیگر از پوشش معروف مردم گیلان لچک ها همان روسری یا سربند زنان گیلانی می‌باشد. لباس دیگر از مردم گیلان که قدمت بسیار زیادی دارد چادر شب می‌باشد که پارچه‌ای زیبا و رنگارنگ است و دختران  به صورت نسل به نسل بافتن آن را از مادرانشان یاد گرفته‌اند. این چادر یک نوع کمرپیچ برای زنان گیلانی و مازندران محسوب می‌شود. پوششی دیگر برای زنان این منطقه الجاقبا است که ازجنس مخمول بوده و مخصوص زنان کوهستانی شرقی و قاسم آباد می‌باشد. شلیته یا کوتاه تومان ( تنبان) دامنی کوتاه و پرچین می‌باشد که نام دیگر آن گرد تومان نیز است. دراز تومان واژه ای است که معمولا برای دامن بلند چین‌دار در مرکز و شرق گیلان پوشیده می‌شود و در قسمت غرب گیلان مردم تالش به آن شلار می‌گویند.

لباس محلی خراسان بزرگ

استان خراسان دارای تنوع بسیاری در عرصه پوشش و لباس محلی است. در این استان اقوام مختلف  ترکمن، کرمانج، تربیت جام و … را در  آن مشاهده کنید. تشابه لباس‌های این اقوام ریشه در اقدام اصیل در نقاط دیگر ایران دارد. به عنوان مثال اقوام کرد خراسان لباس‌هایشان به اقدام کرد دیگر کشور شباهت دارد.

لباس‌های محلی این استان تنوع بسیاری در رنگ و طرح دارد که اغلب برگشته از زیبایی‌های طبیعت و رنگ‌های شاد در فصل بهار هستند و همین امر موجب آرامش روحی و روانی در افراد می‌شود. لباس‌های زنان و دختران کرمانج استان خراسان از پنج قست یاشار یا همان چارقد، کراس یا همان بلوز، شبلوار یا همان دامن، جلیقه و شلیته است.

مردان کرمانج نیز مانند زنان لباسشان از چند قسمت تشکیل می‌شود که شامل عرق چین که لاو، لپگ و … است. پارچه این پوشاک نیز مانند پوشاک زنان و دختران این منطقه از رنگ‌های شاد و بر اساس طبیعت می‌باشد.  مردم ترکمن مانه و سملقان  نیز حزئی از خراسان شمالی می2باشند اما ممکن است از معدود قوم‌های ایرانی باشند که هنوز مانند قدیم با همان شکل و شمایل سابق لباس می‌پوشند. پارچه پوشش بانوان و مردان ترکمن خراسان شمالی از جنس ابریشم و پشم گوسفندان است که اغلب شامل چاوک، کولته، چلبی و یلک هستند.
چاوک پوشاکی است که مانند مانتو‌های امروزی بوده و پارچه آن از جنس ابریشم به رنگ قرمز و سر آسین‌ها نیز سوزن دارد. چلبی زیباتررین لباس سوزی دوزی ترکمن و پارچه آن از جنس ابریشم می‌باشد و تنوع و ظرافت خاصی در لباس عروس دارد. تنها لباسی که با زیور آلات و سکه نزئین می‌شود یلک است که آن را بر سر می‌گذارد.

لباس محلی مردان ترکمن دون نام دارد که جنس آن نیز از ابریشم قرمز تیره با راه راه مشکی  است که سوزی دوزی، قیطان دوزی دارد و با رنگ مشکی و قرمز در کناره‌ها و سرآستین لباس دوخته می‌شود.

بیشتر بخوانید : ساز سنتی ایرانی | معرفی انواع ساز سنتی ایرانی به همراه عکس و نمونه صوتی