تصاویر خیره‌کننده‌ی تلسکوپ فضایی جیمز وب منتشر شد

ناسا روز دوشنبه اعلام کرد تلسکوپ فضایی جیمز وب، قدرتمندترین رصدخانه‌ای که در مدار قرار گرفته است، “عمیق‌ترین و واضح‌ترین تصویر فروسرخ از کیهان اولیه” را که تاکنون به ۱۳ میلیارد سال قبل برمی‌گردد، نشان داده است.

این عکس خیره کننده که در یک جلسه توجیهی در کاخ سفید توسط رئیس جمهور جو بایدن فاش شد، مملو از هزاران کهکشان است. کم‌نورترین اجرام مشاهده شده را به نمایش می‌گذارد، رنگی از مادون قرمز تا آبی، نارنجی و سفید.

تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST)

این تلسکوپ یکی از دستاوردهای مهندسی بزرگ بشریت است. این که به عنوان اولین میدان عمیق وب شناخته می‌شود، خوشه کهکشانی SMACS 0723 را نشان می‌دهد. به عنوان یک عدسی گرانشی عمل می‌کند و کهکشان‌های بسیار دورتر را در پشت خود بزرگ می‌کند.

یک تلسکوپ فضایی است که عمدتاً برای هدایت نجوم مادون قرمز طراحی شده است. به عنوان بزرگ‌ترین تلسکوپ نوری در فضا، وضوح و حساسیت مادون قرمز بسیار بهبودیافته به آن اجازه می‌دهد اجرام بسیار قدیمی، دور، یا کم‌نور برای تلسکوپ فضایی هابل را مشاهده کند.

انتظار می‌رود که این امر طیف گسترده‌ای از تحقیقات را در زمینه‌های نجوم و کیهان‌شناسی، مانند رصد اولین ستارگان و تشکیل اولین کهکشان‌ها و توصیف دقیق اتمسفر سیارات فراخورشیدی بالقوه قابل سکونت، ممکن سازد.

در نیمه شب بخوانید:ریز شهاب‌واره بزرگ، جیمز وب را متلاشی کرد

نام‌گذاری تلسکوپ فضایی جمیز وب

اداره ملی هوانوردی و فضایی ایالات متحده (ناسا) توسعه JWST را با همکاری آژانس فضایی اروپا (ESA) و آژانس فضایی کانادا (CSA) رهبری کرد.

مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا (GSFC) در مریلند توسعه تلسکوپ را مدیریت کرد، مؤسسه علمی تلسکوپ فضایی در بالتیمور در پردیس هوم وود دانشگاه جان هاپکینز JWST را اداره می‌کند و پیمانکار اصلی نورتروپ گرومن بود.

این تلسکوپ به افتخار جیمز ای وب، که از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۸ مدیر ناسا در طول برنامه‌های مرکوری، جمینی و آپولو بود، نامگذاری شده است. جانشین هابل به عنوان ماموریت شاخص ناسا در اخترفیزیک است.

در نیمه شب بخوانید:تلسکوپ جیمز وب به زبان ساده

عمیق‌ترین و واضح‌ترین تصویر مادون قرمز تاکنون

اولین تصویر منتشر شده از تلسکوپ فضایی جیمز وب، قدرتمندترین تلسکوپ فضایی جهان پیش‌نمایش شد. وب این تصویر را در کمتر از یک روز ثبت کرد، در حالی که تصاویر مشابه از هابل ممکن است هفته ها طول بکشد.

اگر یک دانه شن را در طول بازو به سمت آسمان نگه داشته‌اید، آن ذره به اندازه‌ی نمای وب در اینجا است. تصور کنید، کهکشان‌ها در یک دانه به وفور دیده می‌شوند!

دلیل اینکه برخی کهکشانها خمیده به نظر می‌رسند این است که جرم ترکیبی این خوشه کهکشانی به عنوان یک “عدسی گرانشی” عمل می‌کند و پرتوهای نور کهکشان‌های دورتر را در پشت خود خم می‌کند و آنها را بزرگ می‌کند.

ماموریت‌های غیر مادون قرمز مانند COBE و WMAP جهان را به بیگ بنگ حدود ۳۸۰۰۰۰ سال پس از آن نزدیکتر دیدند، زمانی که تابش پس‌زمینه مایکروویو وجود داشت، اما ستاره یا کهکشان وجود نداشت. وب چند ۱۰۰ میلیون سال بعد می بیند.

وب به ما حلقه داد!

برای اولین تصاویر خیره‌کننده‌تر از تلسکوپ جیمز وب آماده اید؟ برای دیدن نماهایی از سحابی سیاره‌ای حلقه جنوبی (با نام مستعار NGC 3132) و جفت ستاره‌های آن که توسط دو ابزار وب گرفته شده‌اند: NIRCam [1] و MIRI [2].

این دو ستاره یک چرخش جدید روی «تا زمانی که مرگ ما را از هم جدا کند» قرار دادند. ستاره کم‌نور، که در مداری با ستاره جوان‌تر و درخشان‌تر قفل شده است، در حال مرگ است.

گاز و غباری را که تلسکوپ فضایی جمیز وب با جزئیات بی‌سابقه‌ای از آن می‌بیند بیرون می‌زند، در واقع، وب برای اولین بار فاش می‌کند که ستاره در حال مرگ در واقع پوشیده از غبار است.

ستارگان و لایه‌های نوری آنها در تصویر NIRCam توجه بیشتری را به خود جلب می‌کنند، در حالی که غبار درخشان نقش اول را در تصویر MIRI دارد. در هزاران سال، این لایه‌های ظریف و گازی در فضای اطراف پراکنده خواهند شد.

سحابی حلقه جنوبی را سحابی سیاره‌ای می‌نامند. علیرغم نام “سیاره”، که از چگونگی ظاهر شدن این اجرام برای ستاره‌شناسانی که صدها سال پیش آنها را رصد می‌کردند، ناشی می‌شود.

اینها پوسته‌هایی از غبار و گاز هستند که توسط ستارگان خورشید مانند در حال مرگ ریخته می‌شوند. جزئیات جدید وب، درک ما را از چگونگی تکامل ستارگان و تأثیرگذاری بر محیط آنها تغییر خواهد داد.

یک پنج کهکشانی از وب

تصویر بعدی در اولین تصاویر تلسکوپ جیمز وب، پنج نفره استفان است. در اینجا ما پنج کهکشان را می‌بینیم که چهار تای آن‌ها برهم کنش دارند. کهکشان سمت چپ در واقع بسیار نزدیکتر از بقیه گروه به ما است. این کهکشان‌های در حال برخورد، در حال کشیدن و کشش یکدیگر در یک رقص گرانشی هستند.

وب دانش ما را در مورد تشکیل ستاره و فعل و انفعالات گازی در داخل متحول خواهد کرد. این موزاییک بزرگترین تصویر وب تا به امروز است که مساحتی از آسمان ۱/۵ قطر ماه را پوشش می‌دهد (همانطور که از زمین دیده می‌شود).

این شامل بیش از ۱۵۰ میلیون پیکسل است و از حدود ۱۰۰۰ فایل تصویری ساخته شده است. تلسکوپ فضایی جمیز وب پیچیده‌ترین و قدرتمندترین تلسکوپ فضایی است که تاکنون ساخته شده است.

گروهی متشکل از پنج کهکشان که در آسمان نزدیک به هم ظاهر می‌شوند: دو تا در وسط، یکی به سمت بالا، یکی در سمت چپ بالا و یکی به سمت پایین. به نظر می‌رسد چهار کهکشان از این پنج کهکشان همدیگر را لمس می‌کنند. یکی تا حدودی جدا شده است.

در تصویر، کهکشان‌ها نسبت به صدها کهکشان بسیار کوچکتر (دورتر) در پس زمینه بزرگ هستند. هر پنج کهکشان دارای هسته‌های سفید روشن هستند. هر کدام اندازه، شکل، ساختار و رنگ‌بندی کمی متفاوت دارند.

در سراسر تصویر پراکنده شده است، در مقابل کهکشان‌ها تعدادی از ستاره‌های پیش زمینه با سنبله های پراش دیده می‌شود، نقاط سفید درخشان، هر کدام با هشت خط درخشان که از مرکز به بیرون تابش می‌کنند.

پشت پرده غبار

پشت پرده غبار و گاز در این «صخره‌های کیهانی» قبلاً ستاره‌های کوچک پنهان هستند که اکنون توسط تلسکوپ جمیز وب کشف شده‌اند. لحظه‌ای وقت بگذارید و سحابی کارینا را با شکوه تمام تحسین کنید.

دیدگاه جدید تلسکوپ جمیز وب به ما نگاهی نادر به ستاره‌ها در مراحل اولیه و سریع شکل‌گیری آنها می‌دهد. برای یک ستاره منفرد، این دوره فقط حدود ۵۰۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰۰ سال طول می‌کشد.

تصویر به صورت افقی توسط یک خط مواج بین یک منظره ابری که یک سحابی را در امتداد قسمت پایینی و یک قسمت نسبتاً واضح بالایی تشکیل می‌دهد تقسیم می‌شود. در هر دو قسمت یک میدان ستاره وجود دارد که ستاره‌های بی‌شماری را در اندازه‌های مختلف نشان می‌دهد.

کوچکترین آنها نقاط نورانی کوچک، دور و کم نور هستند. بزرگ‌ترین آنها بزرگ‌تر، نزدیک‌تر، روشن‌تر، و به‌طور کامل‌تر با پراش‌های ۸ نقطه‌ای به نظر می‌رسند.

قسمت بالایی تصویر مایل به آبی است و دارای رگه‌های ابر مانند نیمه شفافی است که از سحابی زیر بالا می‌آیند. ساختار ابری مایل به نارنجی در نیمه پایینی از نظر چگالی متفاوت است و از نیمه شفاف تا مات متغیر است.

رنگ ستارگان متفاوت است که اکثر آنها رنگ آبی یا نارنجی دارند. ساختار ابر مانند سحابی شامل برآمدگی‌ها، قله‌ها و دره‌ها است، ظاهری بسیار شبیه به رشته کوه. سه سنبله پراش طولانی از لبه سمت راست بالای تصویر وجود یک ستاره بزرگ را در خارج از دید نشان می‌دهد.

شبکه‌ی جهانی وب‌

به عنوان بخشی از آمادگی تلسکوپ فضایی جیمز وب برای علم، ما آزمایش کردیم که چگونه این تلسکوپ اجرام منظومه شمسی مانند مشتری را ردیابی می‌کند. وب بهتر از حد انتظار کار کرد و حتی قمر مشتری اروپا را نشان داد.

این تصویر برای اهداف مهندسی طراحی شده است، بنابراین مانند اولین تصاویر تمام رنگی ما در این هفته پردازش نشده است. ‌این تازه آغاز داده‌های وب است.

مشتری بر فریم تسلط دارد و به نظر می‌رسد با نوارهایی از سفید، زرد روشن و نارنجی تیره و قهوه‌ای می‌درخشد. خطوط راه راه دور سیاره را گرفته است، با یک نوار روشن ضخیم در مرکز سیاره. یک نقطه سفید درخشان و نوار قهوه‌ای تیره‌تر، حدود یک سوم از پایین سیاره را قطع می‌کند.

در سمت چپ مشتری، اروپا به صورت یک دایره کوچک سیاه ظاهر می‌شود که یک ستاره درخشان از لبه‌های آن نشان داده شده است. پس‌زمینه‌ی تصویر مشکی خالص است.

زمان اختراع مجدد چرخ است

در اینجا یک تصویر کاملاً جدید از کهکشان، توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب نشان داده شده است. وب نه تنها تصویری از وضعیت فعلی کهکشان، بلکه نگاهی به گذشته و آینده آن ارائه می‌دهد.

ناسا معتقد است که این کهکشان قبل از اینکه صدها میلیون سال پیش با کهکشانی کوچکتر برخورد کند به عنوان یک کهکشان مارپیچی شروع شده است. اکنون، از 2 حلقه تشکیل شده است، یک حلقه داخلی روشن و یک حلقه رنگارنگ اطراف. هر دو از مرکز مانند امواج حوضچه به سمت بیرون منبسط می‌شوند.

این تصویر یک نمای ترکیبی است که داده‌های دو ابزار Webb، NIRCam و MIRI را ترکیب می‌کند. NIRCam وب ستارگان جوان را که قبلا دیده نشده بود نشان می‌دهد، MIRI مناطق غنی از هیدروکربن‌ها و ترکیبات شیمیایی و همچنین غبار سیلیکات، مشابه غبار روی زمین را نشان می‌دهد.

یک کهکشان بزرگ در سمت راست، با دو کهکشان همراه بسیار کوچکتر در سمت چپ در ساعت ۹ و ۱۰ نشان داده شده است. کهکشان بزرگ شبیه یک چرخ خالدار با یک حلقه بیرونی بیضی شکل و یک حلقه داخلی کوچک و خارج از مرکز است.

حلقه بیرونی شامل پره‌های صورتی مانند پره‌های چرخ، با مناطق آبی غبارآلود در میان آن است. نواحی صورتی گرد‌وغبار سیلیکات است، در حالی که نواحی آبی حفره‌هایی از ستارگان جوان و غبار هیدروکربنی هستند.

حلقه داخلی صاف‌تر است و با صورتی کم رنگ یکنواخت‌تر پر شده است. این حلقه کوچکتر با تارهای نازک نارنجی مایل به صورتی در هم تنیده شده است. در لبه سمت راست کهکشان، یک ستاره سفید درخشان با ۸ سنبله پراش می‌درخشد.

دو کهکشان همراه در سمت چپ، یکی بالای دیگری، تقریباً به یک اندازه و هر دو کهکشان مارپیچی هستند. کهکشان بالا به شکل S معکوس است اما از نظر رنگ و بافت شبیه کهکشان حلقه‌ای بزرگ است. کهکشان پایین صاف‌تر و تا حد زیادی روشن است و رنگ آبی دارد. پس‌زمینه سیاه و پر از کهکشان‌های دوردست‌تر، نارنجی و قرمز رنگی با اندازه‌های مختلف است.

تفاوت تلسکوپ فضایی جمیز وب و هابل

۱-آینه اولیه JWST از ۱۸ بخش آینه شش ضلعی ساخته شده از بریلیم با روکش طلا تشکیل شده است که در کنار هم آینه ای به قطر ۶/۵ متر در مقایسه با هابل که ۲/۴ متر است، ایجاد می‌کند. این به JWST مساحت جمع آوری نور در حدود ۲۵ متر مربع می‌دهد که تقریباً شش برابر هابل است.

۲-برخلاف هابل که در طیف‌های فرابنفش، مرئی و نزدیک مادون قرمز مشاهده می‌کند، JWST در محدوده فرکانس پایین تر، از نور مرئی با طول موج بلند (قرمز) تا مادون قرمز میانی را رصد می‌کند.

تلسکوپ فضایی جمیز وب باید بسیار سرد، زیر ۲۲۳- درجه سانتیگراد، نگه داشته شود، به طوری که نور مادون قرمز ساطع شده توسط خود تلسکوپ با نور جمع‌آوری شده تداخل نداشته باشد.

در نیمه شب بخوانید:ناسا چین را به اجرای برنامه‌ی فضایی_نظامی‌ برای کنترل ماه متهم کرد

۳-جرم تلسکوپ فضایی جیمز وب تقریباً نصف جرم تلسکوپ فضایی هابل است.

۴-وب می‌تواند اجرام را تا ۱۰۰ برابر کم نورتر از هابل تشخیص دهد و اجرام را خیلی زودتر در تاریخ جهان، حدود ۱۸۰ میلیون سال زمان کیهانی پس از انفجار بزرگ، تشخیص دهد.

برای مقایسه، تصور می‌شود که نخستین ستارگان بین ۱۰۰ تا ۱۸۰ میلیون سال زمان کیهانی شکل گرفته باشند و اولین کهکشان‌ها ممکن است حدود ۲۷۰ میلیون سال کیهانی شکل گرفته باشند. در حالی که هابل قادر به دیدن دورتر از یونیزه شدن اولیه نیست.

۵-هابل در آوریل ۱۹۹۰ به مدار پایین زمین پرتاب شد. این تلسکوپ بیش از سه دهه است که با گرفتن تصاویر زیبا به ما کمک کرده تا در مورد ظاهر کیهان ایده بگیریم. تلسکوپ فضایی جیمز وب در دسامبر ۲۰۲۱ به فضا پرتاب شد و برای دیدن اشیا ۱۰ تا ۱۰۰ برابر کم نورتر از هابل طراحی شده است.

۶-کلاوس پونتوپیدان، قبل از راه اندازی وب، طی یک کنفرانس خبری گفت که تصاویر گرفته شده توسط وب باکیفیت‌تر از هابل خواهد بود. او همچنین گفت که تصاویر اساساً «به دلیل طول موج‌های متفاوت آن» متفاوت خواهند بود.

علاوه بر این، وب این توانایی را دارد و برای تشخیص اولیه نور مادون قرمز طراحی شده است که منجر به تصاویر منحصر به فرد و خیره کننده می‌شود. از سوی دیگر، هابل می‌تواند نور را در طول موج های نوری و فرابنفش رصد کند.

۷-در حالی که تلسکوپ وب حدود ۱/۶ میلیون کیلومتر دورتر است، هابل تقریباً نزدیک است. وب باید سردتر از هابل باشد تا بتواند طول موج های مادون قرمز ضعیف نور را بگیرد. بنابراین، وب باید از تابش مادون قرمز خورشید، زمین و ماه محافظت شود.

۸-ناهنجاری اقیانوس اطلس جنوبی یک فرورفتگی کوچک در میدان مغناطیسی زمین است که می‌تواند ماهواره‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. هابل در حدود ۱۵ درصد مواقع از این نقطه ضعیف عبور می‌کند. با این حال، وب با این ناهنجاری تلاقی نخواهد کرد.

گرانترین پلتفرم علمی

یک شگفتی مهندسی، هزینه کل پروژه ۱۹ میلیارد دلار تخمین زده می‌شود که آن را به یکی از گران‌ترین پلتفرم‌های علمی ساخته شده تبدیل می‌کند که با برخورد‌دهنده بزرگ هادرون در سرن قابل مقایسه است.

آینه اصلی تلسکوپ فضایی جمیز وب بیش از ۶/۵ متر عرض دارد و از ۱۸ بخش آینه با روکش طلا تشکیل شده است. مانند دوربینی که در دست است، ساختار باید تا حد امکان ثابت بماند تا بهترین عکس‌ها را به دست آورید.

چارلی اتکینسون، مهندس ارشد برنامه تلسکوپ فضایی جیمز وب در پیمانکار اصلی نورتروپ گرومن، به خبرگزاری فرانسه گفت که این تلسکوپ بیش از ۱۷ میلیونم میلیمتر نمی‌چرخد.

پس از اولین تصاویر، اخترشناسان در سراسر جهان با پروژه‌هایی که به صورت رقابتی از طریق فرآیندی انتخاب می‌شوند که در آن متقاضیان و انتخاب‌کنندگان هویت یکدیگر را نمی‌دانند، برای به حداقل رساندن سوگیری، سهمی از زمان را در تلسکوپ دریافت خواهند کرد.

به لطف پرتاب کارآمد، ناسا تخمین می‌زند که وب پیشران کافی برای یک زندگی ۲۰ ساله دارد، زیرا در هماهنگی با تلسکوپ‌های فضایی هابل و اسپیتزر برای پاسخ به سؤالات اساسی در مورد کیهان کار می‌کند.

اهداف اول

یک کمیته بین‌المللی تصمیم گرفت که اولین موج تصاویر شامل سحابی کارینا، ابر عظیمی از غبار و گاز در فاصله ۷۶۰۰ سال نوری از ما باشد.

سحابی کارینا به دلیل ستون‌های بلندش که شامل «کوه عرفانی» می‌شود، یک قله کیهانی سه سال نوری است که در تصویری نمادین توسط تلسکوپ فضایی هابل، رصدخانه فضایی برتر بشریت، گرفته شده است.

تلسکوپ فضایی جمیز وب همچنین یک طیف سنجی، تجزیه و تحلیل نور که اطلاعات دقیقی را نشان می دهد، روی یک غول گازی دوردست به نام WASP-96 b که در سال ۲۰۱۴ کشف شد، انجام داده است.

WASP-96 b تقریباً ۱۱۵۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و تقریباً نیمی از جرم مشتری است و فقط در ۳/۴ روز به دور ستاره خود می‌چرخد.

نستور اسپینوزا، ستاره شناس STSI، به خبرگزاری فرانسه گفت که طیف‌سنجی‌های قبلی سیاره فراخورشیدی که با استفاده از ابزارهای موجود انجام شده بود، در مقایسه با آنچه وب می‌توانست انجام دهد، بسیار محدود بود.

او درباره فناوری قبلی گفت: مثل قرار گرفتن در اتاقی است که بسیار تاریک است و فقط یک سوراخ کوچک دارید که می‌توانید از آن نگاه کنید. اکنون، با وب، شما یک پنجره بزرگ باز کرده‌اید، می توانید تمام جزئیات کوچک را ببینید.

لحظه پرتاب وب چه زمانی بود و در حال حاضر در کجا قرار دارد؟

تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا، جانشین آژانس برای تلسکوپ معروف هابل، در ۲۵ دسامبر ۲۰۲۱ با هدف بررسی اولین ستارگان و نگاه کردن دورتر به گذشته کیهان از هر زمان دیگری از گویان فرانسه با موشک آریان ۵ پرتاب شد.

وب در حال حاضر در نقطه رصد خود، نقطه لاگرانژ ۲ (L2)، نزدیک به ۱/۶ میلیون کیلومتری زمین، به دور خورشید می‌چرخد. این بزرگترین و قدرتمندترین تلسکوپ فضایی است که تاکنون به فضا پرتاب شده است.

چقدر طول کشید تا تلسکوپ فضایی جیمز وب به مقصد رسید؟

تلسکوپ جیمز وب بیش از یک میلیون مایل دورتر از زمین به مقصد رسیده است. جدیدترین تلسکوپ فضایی برای پیوستن به هابل در اکتشافات فضایی در ماه دسامبر از گینه نو پرتاب شد. اکنون که در جای خود قرار گرفته است، ناسا و ESO شروع به مطالعه بخش‌هایی از کهکشان و کیهان کردند که هابل قادر به دسترسی به آنها نیست.

مدار جیمز وب آن را به دور خورشید می‌برد. پوستر یوتیوب برخلاف تلسکوپ فضایی هابل که در حال حاضر به دور زمین می‌چرخد، مدار جیمز وب باعث می‌شود که در فضا به دور خورشید بچرخد.

این تلسکوپ در روز دوشنبه، ۲۴ ژانویه ۲۰۲۲ موفق شد به نقطه ورودی برای مدار خود، بیش از یک میلیون مایل دورتر برسد. تقریباً یک ماه طول کشید تا تلسکوپ به نقطه مدار خود برسد.

با قرار دادن جیمز وب در مدار به دور خورشید، ناسا و آژانس فضایی اروپا (ESA) در را برای نقاط رصدی جدید در سراسر کهکشان ما و فراتر از آن باز کردند. این یک گام مهم در ادامه کشف سیاهی فضا است که در اطراف سیاره کوچک ما در کمین است.

شاید احمقانه به نظر برسد که رسیدن به ماه تقریباً یک ماه طول کشیده است، به خصوص با توجه به اینکه در گذشته فقط سه روز طول کشیده است تا به ماه برسد. با این حال، با تلسکوپ فضایی جیمز وب، ناسا و آژانس فضایی اروپا باید اطمینان حاصل می‌کردند که در حین تلاش برای رسیدن به نقطه مدار خود، نسوزد.

کارن ریچون، مهندس ارشد Webb Flight Dynamics در مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا، می‌گوید: “این بسیار سریع شروع می‌شود، اما زمانی که گرانش آن را به سمت زمین عقب می‌کشد، کند می‌شود، در نهایت در اوج خود متوقف می‌شود و سپس به زمین باز می گردد.

” زمان و قدرت مورد نیاز برای راندن وب به مدار بسیار مهم بود، به طوری که ریچون گفت قرار دادن سرعت بیش از حد در پشت موشک می‌توانست باعث شود وب از مدار خود عبور کند. این امر تلسکوپ را در معرض خورشید قرار می‌داد و احتمالاً برخی از اجزای مهمی را که برای کار کردن به آن نیاز دارد می‌سوزاند.

تلسکوپ فضایی جیمز وب چند سال نوری می‌تواند ببیند؟

تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) تنها نور مادون قرمزی را که از آینه‌های زیادی که دارد منعکس می‌کند، می‌بیند. نمی‌تواند سال‌های نوری یا چیزهای عجیب و غریب را ببیند. همانطور که گفته شد، نور پوکی است، و زمان لازم است تا نوری که وب خواهد دید به آن برسد.

زمانی که نور از آینه‌های وب و به آشکارساز منعکس می‌شود، آن نور قدیمی شده است. گاهی اوقات میلیاردها سال طول می‌کشد تا آن نور در سراسر کهکشان به اینجا برسد. بنابراین آنچه می‌بینیم چیزی نیست که در حال وقوع است، بلکه چیزی است که میلیاردها سال پیش، زمانی که نور برای اولین بار سفر را آغاز کرد، اتفاق افتاد.

شبیه تماشای رعدوبرق و شنیدن رعدوبرق است. می‌توان گفت که شنیدن رعد‌وبرق، شنیدن گذشته است، زیرا رعدوبرق مدتی پیش زده شده است. همانطور که صدا فوری نیست، خود نور نیز آنی نیست.

در نیمه شب بخوانید:تلسکوپ هاب یک سیاه چاله منزوی را شناسایی کرد

تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا عمیق‌ترین تصویر مادون قرمز از کیهان اولیه را نشان می‌دهد. این تصویر که تکه‌ای از آسمان را به اندازه یک دانه شن روی زمین می‌پوشاند، مملو از هزاران کهکشان است و کم‌نورترین اجرام مشاهده شده را نشان می‌دهد.